Dlaczego zwierzęta tak robią? W okresie zimowym dostęp do pożywienia jest ograniczony, więc zwierzęta radzą sobie jak mogą. Zrywając korę wraz z łykiem z młodych drzew uzupełniają swoje zapotrzebowanie na składniki odżywcze i sole mineralne. Najchętniej sięgają po korę sosen, świerków czy dębów. Takie zdzieranie kory nazywane jest spałowaniem i jest to niestety działanie bardzo szkodliwe dla młodych drzew. Drzewo z uszkodzoną korą jest narażone na choroby grzybowe, przez co później staje się też słabsze i podatniejsze na złamania. W przypadku znacznych uszkodzeń drzewa mogą również zamierać.

Należy jednak jakoś pogodzić potrzeby pokarmowe zwierząt z ochroną młodego pokolenia lasu. Właśnie w tym celu wykłada się tzw. drzewa zgryzowe. Są to specjalnie zostawione, ścięte drzewa (zwykle sosny) w miejscu, gdzie w danym roku planowane są prace pozyskaniowe. Do „obgryzienia” pozostawia się również świeże złomy i wywroty, jeśli w tym okresie takie się pojawią. W górnej części drzewa kora sosny jest cienka i soczysta i jest bardzo chętnie zdzierana przez jelenie, co widać na zdjęciach poniżej. Mając wygodny dostęp do takiej stołówki, zwierzyna omija gęste młodniki i w ten sposób udaje się je często ochronić przed uszkodzeniami.

A co dzieje się później z tym drzewnymi „ogryzkami”? Po spełnieniu swojej funkcji jako drzewo zgryzowe, przeznacza się je do celów przemysłowych, zwykle jako drewno na papier.