Asset Publisher Asset Publisher

Historia

23.02.2024 | Marcin Bujewski

Załoga Nadleśnictwa 1988 r.

Odzyskanie niepodległości przez Państwo Polskie po długim okresie rozbiorów spowodowało w latach dwudziestych minionego stulecia energiczną odbudowę zniszczonych struktur i organów państwa. Wśród wielu powstających organów znalazła się również organizacja Lasy Państwowe w skład, której wchodziły nadleśnictwa.

Rozporządzeniem Nr 159 Ministra Rolnictwa z dnia 24 kwietnia 1928 roku powziętym na podstawie § 9 Rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 30 grudnia 1924 roku o organizacji administracji lasów państwowych powołane zostało do życia Nadleśnictwo Runowo. W skład powołanego powyższym zarządzeniem Nadleśnictwa Runowo weszły następujące kompleksy leśne:
z Nadleśnictwa Lutówko - Leśnictwo Więcbork,
z Nadleśnictwa Nakło: Leśnictwa Dąbrowice i Wąwelno,
oraz lasy pochodzące z byłej majętności Runowo zakupione przez Skarb Państwa od Państwowego Banku Rolnego o powierzchni 2328,43 ha. Obszar ten stanowiły Leśnictwa Chłopigost, Witrogoszcz, Stebionek, Czarmuń i część dzisiejszego Leśnictwa Runowo Młyn.

Powołane w ówczesnym kształcie Nadleśnictwo Runowo miało powierzchnię 4191,06 ha i podzielone zostało na 8 leśnictw, Urząd Nadleśnictwa mieścił się w Runowie. Pierwszym nadleśniczym powołanego nadleśnictwa mianowany został Pan Stefan Smoliński. W takim kształcie Nadleśnictwo Runowo przetrwało do wybuchu II wojny światowej.

Walka w obronie Ojczyzny pochłonęła wiele ofiar wśród leśników - patriotów pracujących na Pomorzu. Ginęli razem z najlepszymi synami narodu polskiego na wszystkich frontach II wojny światowej, w obozach koncentracyjnych, w lochach gestapo, a bardzo często na posterunkach pracy wraz z rodzinami. Okupanci ze szczególną nienawiścią traktowali pracowników leśnych, którzy reprezentowali w terenie polską administrację.

Wśród ofiar faszyzmu znaleźli się również pracownicy Nadleśnictwa Runowo:
Balawelder Artur - sekretarz w Nadleśnictwie Runowo,
Gawin Piotr - leśniczy Leśnictwa Chłopigost,
Szymanek Jan - leśniczy Leśnictwa Stebionek,
Zieliński Edmund - podleśniczy z Runowa.

Po zakończeniu II wojny światowej przystąpiono natychmiast do reaktywowania działalności tutejszego nadleśnictwa.

Po zakończeniu II wojny światowej przystąpiono natychmiast do reaktywowania działalności tutejszego nadleśnictwa. Praktycznie należy stwierdzić, że 1 września 1945 roku Nadleśnictwo Runowo ponownie istniało - i obejmowało swym zasięgiem tereny swego stanu posiadania z okresu przedwojennego oraz 1455 ha lasów przejętych w 1945 roku.

Okres powojenny to szereg reorganizacji i przetasowań, które dotknęły również Nadleśnictwo Runowo. Najważniejsze z nich to:
1973 rok przejęcie części zlikwidowanego Nadleśnictwa Sośno,
1975 rok przejęcie w całości zlikwidowanego Nadleśnictwa Lutówko,
1979 rok przekazanie Leśnictw Młynowo, Łobzonka i Witrogoszcz do Nadleśnictwa Wyrzysk RDLP Piła,
1984 rok przekazanie obrębu Lutówko do reaktywowanego Nadleśnictwa Lutówko.
W 2002 roku likwidacja leśnictw: Samsieczno, Dębiny i Czarmuń

W wyniku powyższych zmian organizacyjnych dzisiaj Nadleśnictwo Runowo - gospodaruje na powierzchni 12.536,71 ha.

Nadleśniczowie: